Teknoloji, Ahlak ve Suç İlişkisi
Abdülkadir BÜYÜKBİNGÖL
Marmara Üniversitesi
a3medya@gmail.com
Öz/Abstract
Teknolojinin ahlaki tutum ve davranışlara önemli ölçüde tesir ettiği düşünülmektedir. Özellikle hızla gelişen bilişim teknolojileriyle birlikte gelen yeni olanakların kişiler arası ilişkilerde ve insanın doğa ile münasebetleri üzerinde çok yönlü etkisi olduğu da varsayımlar arasındadır. Bu teknolojik imkânların ahlak ve suç ile ilişkisinin tespit edilmesi, gerekli tedbirlere yönelik eğitim programlarının hazırlanması açısından önemli görülmektedir. Konu ile ilgili literatür taranarak yapılan bu çalışma göstermektedir ki toplum kapsamında bütün ahlaki değerler eşit derecede geçerli değildir ve bir değerin diğerine tercih edilmesini sağlayacak herhangi bir ölçüte de rastlanmamaktadır. Bu nedenle, bireylerin kendi “iyi” anlayışını hayata geçirmesini temin edecek hak ve özgürlükler ön plana çıkmaktadır. Fiilin suç sayılması ise toplumda, sosyal bir denetim mekanizması olan ayıplama refleksinin kullanılması ve yasal otorite tarafından yasadışı olarak nitelendirilmesi şartına bağlanmaktadır. Sonuç olarak bilişim teknolojilerinin toplum faydasına kullanılması öncelikle bireysel ahlâka bağlı olduğu için küçük yaşlardan başlayarak küresel düzeyde sanal âlemle ilgili etik davranış kuralları konusunda özellikle genç kuşağın eğitilmesi gerektiği anlaşılmaktadır.
Technology is thought to have a significant effect on moral attitudes and behaviors. In particular, it is assumed that the new possibilities that come with rapidly developing information technologies have a multifaceted effect on interpersonal relations and on the relationship of human with nature. Determining the relationship between these technological opportunities and morality and crime is considered important in terms of preparing training programs for necessary measures. This study shows that the literature related to the subject is searched; All moral values in the community are not equally valid and there is no criterion to allow a value to be preferred over another. For this reason, the rights and freedoms that enable individuals to realize their good understanding come to the fore. The criminalization of the offense is conditional on the use of the reflex system, which is a social control mechanism, and is considered illegal by the legal authority. As a result, it is understood that the use of ICT for community benefit is primarily dependent on individual ethics, so it is necessary to train especially the younger generation in terms of ethical behavior rules at the global level since young ages.
Kaynakça/References
- Adams, J. ve Reed, I. A. (2011). Culture in the transitions to modernity: Seven pillars of a new research agenda. Theory and Society , 247-272.
- Akça, G. ve Başer, D. (2016). “Karanlığın Yok Oluşu” Gelişen Teknolojinin Gizlilik ve Mahremiyet Üzerine Etkiler. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19-39.
- Akıncı, P. D. (2001). Avrupa Konseyi Siber Suç Sözleşmesinde Yer alan Maddi Ceza Hukukunda İlişkin Düzenlemeler ve Özellikle İnternette Çocuk Pornografisi. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 11-38.
- Argun, U. ve Bozdemir, S. (ed.) (2011). Suç Önleme SempozyumuBildiriler Kitabı. (s.247-461). Bursa: Bursa Emniyet Müdürlüğü Yayınları.
- Aydın, M. (2012). Etik Nedir. Sakarya Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 3 (34), 172-177.
- Aydın, O. (2013). Genel Ahlak, Suç ve Cinsellik. Mülkiye Dergisi, 139-148.
- Bauman, Z. Ç. (2001). Parçalanmış Hayat Postmodern Ahlak Denemeleri. İstanbul: Ayrıntı.
- Birtek, Y. D. (2014). Dilencilik Suçu. İnönü Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 121-167.
- Cereci, P. D. (2017). Sosyal Medyada Ahlakın Çöküşü. Mayıs 27, 2017 tarihinde Broadcasterinfo.net: http://www.broadcasterinfo.net/ContentDetails-206-sosyal-medyada-ahlakin-cokusu- adresinden alındı.
- Cook, P. (1982). An Introduction to Vice. Londra: Chapman.
- Çilingir, L. (2003). Ahlak Felsefesine Giriş. Ankara: Elis Yayınları.
- Darcan, E. (2015). Ahlak Suçları ve Diğer Suçlar Arasındaki İlişki. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 44-55.
- Dedeoğlu, G. (2006). Bilişim Toplumunda Etik Sorunlar. II. Uygulamalı Etik Kongresi (s. 18-20). Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi.
- Dilber, F. (2014). Kitle İletişim Araçları ve Suç Olgusu. KMÜ Sosyal ve Ekonomık̇ Araştırmalar Dergı̇si, 60-66.
- Gardner, J. ve Bekar, Ç. E. (2008). Suçlar ve Savunmalar Hakkında Fletcher’in Görüşleri. İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 415-426.
- Gürcan, H. İ. (2005). İnternet Haberciliğinde Etik Değerler. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 39-46.
- Hamm, R. F. (1995). Shaping the Eighteenth Amendment: Temperance Reform, Legal Culture, and the Polity. Londra: University of North Carolina.
- Harcourt, B. E. (2004). You are entering a gay and lesbian free zone”: On the radical dissents of Justice Scalia and other (post-) queers. The Journal of Criminal Law and Criminology, 503-550.
- Jungkunz, V. ve White, J. (2013). Ignorance, Innocence, and Democratic Responsibility: Seeing Race, Hearing Racism. The Journal of Politics, 436-450.
- Kâhya, A. B. (tarih yok). Medya Ve Tehdit Güvenlik Algılamalarında Değişme. 367- 384.
- Kara, O., AYDIN, Ü. ve OĞUZ, A. (2013). Ağ Ekonomisinin Karanlık Yüzü: Siber Terör. 1-14.
- Karadağ, A. K. (2016). Ahlak ve Hukuk Arasında Sıkışan Kürtaj. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2047-2057.
- Keçeci, O. (2012). Siber Suçlar ve Terörizm. 1-15.
- Kızılçelik, S. ve Erjem, Y. (1996). Açıklamalı Sosyoloji Sözlüğü. İzmir: Saray.
- Koç, E. (2013). Bilim ve Teknoloji Çağında İnsan Olma Sorumluluğu (Etik Bilinç). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1-13.
- Kösel, U. ve Köse, U. (2012). Siber Suçlara Karşı Türk Hukukundaki Cezaî Yaptırımların Yeterliği. XVI. Türkiye’de İnternet Konferansı. İzmir: Atatürk Kültür Merkezi.
- Marx, K. Ç. (2006). Sosyoloji ve Felsefe. İstanbul: Belge Uluslararası Yayınevi.
- Nirun, D. N. (1968). Suç Hadisesinin Sosyal Sebepleri Üzerine Bir Araştırma. 121-138.
- Önok, P. D. (2013). Avrupa Konseyi Siber Sözleşmesi Işığında Siber Suçlarla Mücadelede Uluslararası İşbirliği. 1229-1270.
- Poyraz, P. D. (2005). Ahlaklı Olmamın Gerekçesi Nedir? Sakarya Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi, 9-16.
- Skolnick, J. H. (1998). “The Social Transformation”, Law and Contemporary Problems (Cilt 51). New Orlands: Quid Pro Books.
- Söylemez, M. ve Balaman, F. (2015). Bilişimin Etik Olarak Kullanımının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 115-128.
- Şenol, F. T. (2014). Sosyal Medyadaki Ahlaki Panik Tepkisi: Facebook’taki “TC.” Örgütlenmesi. Global Media Journal: TR Edition, 277-300.
- Yüksel, M. (2009). Mahremiyet Hakkına ve Bireysel Özgürlüklere Felsefi Yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 275-298.